Wielka Fatra, na słowackich połoninach

Ostredok 1592 m.n.p.m 20-21.09.2013

Jak zwykle we wrześniu postanowiliśmy wybrać się na męski weekendowy wypad w góry. Tym razem celem naszej wycieczki było pasmo Wielkiej Fatry wraz z jego najwyższym szczytem – Ostredok (1592 m.n.p.m).

Wyruszamy z Katowic jeszcze przed wschodem słońca. Na dworze dość chłodno i mokro, ale nie zamierzamy rezygnować z naszej wycieczki. Po 3 godzinach jazdy w większym lub mniejszym deszczu znajdujemy się już w Liptowskich Revucach, skąd rozpoczniemy naszą pieszą wędrówkę.

Mozolne podejście Suchą doliną na szczyt Kriżna.

Dzięki uprzejmości jednego z mieszkańców, zostawiamy samochód na jego parceli, zakładamy plecaki i w drogę! Początkowo idziemy przez wieś, ale szybko wchodzimy do lasu i zaczynamy powoli piąć się w górę. Humory nam dopisują, podziwiamy piękną słowacką przyrodę, a do tego przestał padać deszcz. Po kilkudziesięciu minutach marszu zaczynamy przedzierać się przez największe jakie widziałem w życiu morze pokrzyw i powoli wychodzimy na otwartą przestrzeń. Oczom naszym ukazuje się punkt w którym zamierzamy osiągnąć główną grań pasma i pierwszy wierzchołek – szczyt Križna.

Teren staje się coraz bardziej stromy, ale za to w nagrodę mamy ładniejsze widoki na Suchą Dolinę z której wyruszyliśmy. Niestety rzadko uczęszczana ścieżka i dawno nie odnawiane znaki powodują, że gubimy nasz szlak zielony. Postanawiamy zatem nieco skrócić sobie trasę i kierujemy się w linii prostej na Kriżną (1574 m.n.p.m). Zadanie to ułatwia nam znajdująca się na szczycie duża stacja przekaźnikowa na którą się kierujemy. Po kilkunastu minutach przedzierania się przez kosodrzewinę oraz ostrej wyrypie, po jakiś czterech godzinach od miejsca startu, stajemy na wierzchołku. Hurraa 🙂 rozległy, bezleśny masyw Kriżnej oferuje nam świetne widoki na rozległe pasmo Wielkiej Fatry i nie tylko. Przy takiej panoramie, można się tu poczuć niczym w naszych rodzimych Bieszczadach.

Widok ze szczytu Kriżna.

Główna grań wielkofatrzańska. Widok w stronę Ostredoka 1592 m.n.

Mimo że przebiega tamtędy główny czerwony szlak prowadzący przez całe pasmo, widzimy tylko dwoje turystów, którzy nie mają plecaków i najpewniej przyszli tu tylko na spacer z pobliskiego hotelu górskiego pod Kralovą Studnią. Po małej sesji fotograficznej kierujemy się główną magistralą w kierunku najwyższego szczytu Wielkiej Fatry – Ostredoka. Idąc główną granią możemy podziwiać piękne widoki na pasma: Małej Fatry, Niżnych Tatr czy Kremnickich Wierchów, a zarazem zachwycamy się nieskazitelną przyrodą. Po kilkudziesięciu minutach stajemy na wierzchołku.

Tam kolejny odpoczynek i kolejna sesja. Nie możemy się nacieszyć widokami, które przypominają nam o naszych wojażach po bieszczadzkich połoninach. Robi się coraz później i powoli zaczynamy myśleć o noclegu. Zaplanowaliśmy spać w jednej z miejscowych utulni, znajdującej się pod szczytem Suchego wierchu. Utulnie to najczęściej szałasy pasterskie, które udostępnione są dla turystów szukających prowizorycznego ale za to jak klimatycznego schronienia, często występujące w słowackich górach, utrzymywane są z myślą o mało wymagających turystach , lubiących bliski kontakt z naturą. Zazwyczaj są w dobrym stanie. Większość posiada podstawowe wyposażenie np: piec, stolik, ławkę i miejsce do spania (najczęściej dechy, czasem materac czy łóżko). Około godziny 17 docieramy do szałasu, który mieliśmy zaznaczony na mapie. Okazuje się, że jest już zajęty przez kilka osób i psa. Sympatyczni słowaccy turyści, oczywiście zapraszają nas do środka, ale informują też o drugiej, najprawdopodobniej pustej utulni, oddalonej o kilka minut drogi. Aby nie gnieść się w 10 osób postanawiamy sprawdzić warunki w drugim szałasie. Docieramy na miejsce i okazuje się, że ściany są, dach jest, prycza jest i piecyk także jest. Do tego mamy jeszcze przygotowane drewno na opał, oraz fajną ławeczkę na zewnątrz, idealną na naszą wieczorną posiadówkę.

Hotel (utulnia) Mandolina pod Suchym wierchem.

Nasze piętrowe trzy osobowe łoże, wyściełane perskimi dywanami 🙂

Po zmroku gdy rozgrzewamy się przy cieple z naszej kozy i przy kolorowym napoju pitym z niewielkich kieliszków:) , dociera do nas jeszcze dwóch turystów z Bratysławy, którzy nie zmieścili się już w pierwszej utulni. Razem spędzamy wieczór, rozmawiamy, dokańczamy nasz wyskokowy napój i kładziemy się spać. Kładziemy się to dobre słowo, bo natura na zewnątrz, troszkę przeszkadza nam w zapadnięciu w głęboki sen. W nocy przy szałasie pojawili się leśni tubylcy : lis grzebiący w złomie zostawionym obok szałasu , niedźwiedź, który szukał resztek po naszej kolacji, a do tego przygrywało nam rykowisko dwóch nawołujących się jeleni, które akurat w tym czasie miały okres godowy. Ale i tak, nic nie było tak denerwujące i nie pozwalające zasnąć jak świdrowanie upartego kornika, który pomylił drewno z blachą :). W końcu, po kilku godzinach wiercenia przez małego upierdliwca 🙂 udało nam się zasnąć. Rano, ostrożnie wychodzimy z utulni i sprawdzamy czy jakiś “przyjemniaczek” nie kręci się gdzieś w pobliżu, ale na szczęście jest czysto, no może poza rozszabrowanymi śmieciami, którymi zabawiały się podczas dzisiejszej nocy zwierzaki. Po spakowaniu się i szybkim śniadaniu ruszamy w dalszą wędrówkę.

Potężna kopuła Ploski 1532 m.n.p.m.

Chata pod Borisovom.

W drugim dniu chcemy zobaczyć jedyne na Wielkiej Fatrze schronisko z prawdziwego zdarzenia czyli Chatę pod Borisovom oraz przejść przez rezerwat Čierny kameň. Słoneczko ładnie świeci, a my kierujemy się za niebieskimi znakami obchodząc z lewej strony okazały szczyt – Ploska (1532 m.n.p.m). W drodze do schroniska robimy sobie krótką przerwę na ostatnie jagody „prosto z krzaka” . Odbywamy też poranną toaletę w korycie z krystalicznie czystą wodą z położonego kilka metrów wyżej źródła. Po dotarciu do Chaty pod Borisovom okazuje się, że schronisko wcale nie jest na tyle cywilizowane jak mogłoby się wydawać. Nie ma tu drogi dojazdowej, bieżącej wody, ani prądu. Odpoczywamy kilkanaście minut,uzupełniamy oraz oddajemy płyny i ruszamy w dalszą drogę.

Nietypowe doniczki, znajdujące się przed schroniskiem.

Ze schroniska pod Borisovom zmierzamy w kierunku rezerwatu Čierny kameň.

Idąc cały czas po rozległych halach w odkrytym terenie podziwiamy piękno górskiej przyrody i mimo wysiłku fizycznego, ładujemy nasze akumulatory przed powrotem na Śląsk. Zielony szlak doprowadza nas do rezerwatu Čierny kameň. Jest to jeden z wyższych i jednocześnie najbardziej charakterystycznych szczytów w grupie górskiej Wielkiej Fatry. Wyróżnia się swoją formą, która przypomina wielki, dwuwierzchołkowy ostaniec podczas gdy w zasadzie cała Wielka Fatra to kopulaste, trawiaste szczyty. Na wspinaczkę jednak nie mamy co liczyć, gdyż szlak przez rezerwat ,mija szczyt z lewej strony. Trzeba jednak przyznać, że ścieżka, mimo iż przebiega w dużej części lasem jest bardzo malownicza.

Wychodząc z rezerwatu robimy sobie jeszcze ostatni przystanek na jedzonko. Na małej kuchence turystycznej gotujemy wodę, parzymy herbatę i zalewamy „zupki w 5 minut”. Schodzimy z głównej grani i po ok 2 godzinach marszu lądujemy w dolinie rzeki Revuca. Późnym popołudniem “lądujemy” w górnej części miejscowości Liptowskie Revuce, gdzie zostawiliśmy nasz samochód. Robimy jeszcze kilka zdjęć w malowniczej okolicy i wracamy do domu.

Widok na Czarny kamień 1479 m.n.p.m.

Mapa turystyczna -Wielka Fatra

INFO :

Trasa piesza : Liptovskie Revuce – Rybovske sedlo (znaki zielone; 3 h) – Krížna 1574 m n.p.m (znaki czerwone; 0,5 h) – Ostredok 1592 m.n.p.m (znaki czerwone,1 h) – Utulnia pod Suchym wierchem (Mandolina) 1280 m.n.p.m (znaki czerwone; 0,5 h) – Chata pod Borisovom 1300 m.n.p.m (znaki czerwone i niebieskie 2h) – Ploska 1532 m.n.p.m – rezerwat Čierny kameň (znaki zielone; 2,5h) – Liptovskie Revuce (znaki czerwone; 2,5h)
Nocleg : Utulnia Mandolina pod Suchym wierchem 1280 m.n.p.m, położona kilka minut na zachód od czerwonego szlaku pomiędzy Suchym wierchem i Koniarkami, 10-12 miejsc noclegowych na łóżku piętrowym, potrzebny własny śpiwór, szałas całoroczny z piecem i opałem, woda w pobliżu utulni.

LINKI :

autorzy: D.M i M.U